Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Απαισιοδοξία προκαλεί η αφήγηση του υπουργού Οικονομικών στη δημοσιογράφο της «Κ» Ειρήνη Χρυσολωρά. Περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον κ. Τσακαλώτο. Τους τελευταίους μήνες είχαμε σχεδόν πειστεί πως το οικονομικό επιτελείο θα κρατήσει τις αποστάσεις του από το στενό κομματικό παιχνίδι εντυπώσεων. Επιβεβαιωθήκαμε στο λιγότερο σημαντικό. Διαψευστήκαμε όμως στο ουσιαστικό.
Ο υπουργός δέχεται ότι η σκανδαλολογία δεν βοηθάει την οικονομία. Αν και κρατά «πισινή» για την περίπτωση τα «σκάνδαλα» να παραμείνουν κεντρικά στοιχεία της προεκλογικής τακτικής της ομάδας του Μαξίμου.
Εως εκεί φθάνει η διαφοροποίηση. Κατά τα λοιπά, ευθυγραμμίζεται απολύτως με την κυβερνητική γραμμή που θέλει περισσότερη κρατική επέμβαση. Καθόλου δεν τον ενδιαφέρει ότι η επέμβαση τροφοδοτείται από αυτούς τους βαρύτατους φόρους, που δυναστεύουν τους παραγωγούς. Δεν διστάζει μάλιστα να ταυτιστεί πολιτικά με την απειλή να συνεχιστούν οι βαρύτατοι φόροι για όσον καιρό θα παραμένει στην εξουσία η σημερινή πλειοψηφία. Αν μάλιστα κερδίσει τις προσεχείς εκλογές, η φοροεπίθεση θα συνεχιστεί με ακόμη μεγαλύτερη ένταση.
Οι φόροι έγιναν, άλλωστε, για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτημα ιδεολογικής επιλογής και κυβερνητικής προτεραιότητας. Ερωτάται: Εξακολουθείτε να αυτοπροσδιορίζεστε ως μαρξιστής; Απαντά: «Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι επειδή τα έφερε η ζωή να υπηρετούν τις ιδέες τους διαχειριζόμενοι κρατικές υποθέσεις». Ούτε που σκέφτεται να δικαιολογήσει γιατί δεν θα εισαχθεί η μικρή, προγραμματισμένη, φοροελάφρυνση της επιχειρηματικής αμοιβής (μερίσματα). Αδιαφορεί προκλητικά στην ευκαιρία να εξηγήσει για την ανατροπή στη φορολογία κερδών, η οποία τελικά θα αυξηθεί κατά δύο μονάδες αντί να μειωθεί κατά τρεις, όπως προέβλεπε η συμφωνημένη (με τις Βρυξέλλες) ισορροπία μεταξύ όσων μέτρων αναδιανέμουν το «πλεόνασμα» και των φοροκινήτρων στην πραγματική οικονομία.
Αναρωτιέται κανείς σε ποια «φορολογική μεταρρύθμιση που θα χαρακτηρίζεται από δικαιοσύνη, σταθερότητα και απλότητα» πιστεύει ο κ. Τσακαλώτος. Κανείς και σίγουρα όχι η τρόικα, ούτε κανείς από εμάς, τον εμπόδισε στα τρία αυτά χρόνια που βρίσκεται στο Οικονομικών να φορολογήσει περισσότερο τους πλουσίους. Μας επιτρέπετε να πιστέψουμε ότι αφού δεν το έκανε, είναι γιατί δεν ήθελε να το κάνει! Δεν μπορώ να φανταστώ πως δεν θυμάται ούτε αυτός ότι έχουμε τον βαρύτερο ΦΠΑ στην Ευρώπη (πλην Ουγγαρίας, Δανίας, Σουηδίας) και πόσο άδικος είναι για τη λαϊκή κατανάλωση. Μάλλον είναι ο μόνος Ευρωπαίος «μαρξιστής» που λάτρεψε τόσο πολύ τους φόρους «του».
