Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Δυο ημερομηνίες σεργιανίζουν στο μυαλό του Ντόναλντ Τραμπ και των στενών συνεργατών του στον Λευκό Οίκο, από τη στιγμή που η Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι ανακοίνωσε την έναρξη της διαδικασίας καθαίρεσης του 45ου Προέδρου των ΗΠΑ. Που φυσικά… θα κρατήσει καιρό.
Το 1974, και το 1998. Την περίπτωση του Ρίτσαρντ Νίξον, ο οποίος υποχρεώθηκε σε”βελούδινη” παραίτηση από την Προεδρία για το σκάνδαλο “Watergate”. Και την περίπτωση του Μπιλ Κλίντον, για τον οποίο ξεκίνησε αντίστοιχη με τη σημερινή διαδικασία καθαίρεσης, λόγω του σκανδάλου Λουίνσκι, χωρίς ωστόσο να οδηγήσει σε αποτέλεσμα.
Το Οβάλ Γραφείο οργανώνει την άμυνά του, προκειμένου να περάσει ο Ντόναλντ Τραμπ στην αντεπίθεση, και να αξιοποιήσει τη διαδικασία της καθαίρεσης ως πολιτικό επιχείρημα υπέρ της, στη μάχη για την επανεκλογή του στις προεδρικές εκλογές του 2020.
Το ερώτημα λοιπόν είναι… που θα μας βγάλει η ζωή. Στο 1974 και το άσχημο τέλος του Νίξον, ή στο 1998 και τους αναστεναγμούς ανακούφισης του Κλίντον.
