Γράφει ο Δημήτρης Μαρκόπουλος
Πηγή: protothema.gr
Ακούμε από διάφορους δημοσιολόγους για τη “στροφή Τσίπρα στον πολιτικό ρεαλισμό” ή για την “επένδυση προς την κεντροαριστερή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ”.
Βλέπουμε τον πρωθυπουργό συστηματικά να κοπιάρει Ανδρέα Παπανδρέου και να φλερτάρει με τον γιο του ΓΑΠ. Να πραγματοποιει μεταγραφές στελεχών της κυβέρνησης 2009-2012 και να βαπτίζεται “μέγας πολιτικός παίκτης”.
Για μπάστα όμως!
Μήπως ήλθε η ώρα των σημαντικών ερωτήσεων για το φαινόμενο Τσιπρας και την ανάδυση του λαϊκισμού ως μια συνταγή πολιτικής απάτης;
Γιατί εντάξει, να δεχθουμε πως ο Τσιπρας είναι “μεγάλος παίκτης”, “μεγάλος τακτικιστής” ακόμα και μεγάλος τιμονιέρης αν του αρέσει να κομπάζει κομμουνιστικά και Μαοϊκά. Μήπως όμως είναι και ο μεγαλύτερος πολιτικός ψεύτης που πέρασε ποτέ;
Μήπως ο άνθρωπος αυτός εργαλειοποιεί συστηματικά τον κυνισμό και τη διαστρέβλωση της αλήθειας με τρόπο επικίνδυνο;
Από όσο θυμόμαστε, ο σημερινος πρωθυπουργός ουδέποτε αποκήρυξε ουσιαστικά τον ΣΥΡΙΖΑ του 2010-2014. Το κόμμα που αναδύθηκε φωνάζοντας το ΠΑΣΟΚ, τον Παπανδρέου ή τους Μωραιτη και Τολκα ως “γερμανοτσολιάδες και πουλημένους”. Τί άλλαξε τώρα κι εντάσσει τα στελέχη αυτά στην κυβέρνηση;
Με το να μαϊμουδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ του ’80 ή ο πρωθυπουργός τον Ανδρέα της αλλαγής, δικαιώνει ή ακυρώνει το βασικο επιχείρημα όλων όσων φώναζαν πως “η χώρα διαλύθηκε στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης”;
Και τελικά ήθελα να ρωτήσω όλα αυτά τα παιδιά και τους ακτιβιστές που το 2010 περικύκλωσαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στις κομματικές εκδηλώσεις ή που γιαούρτωναν τον Θοδωρο Παγκαλο και τον Παπανδρεϊκό επίσης Πεταλωτή αν σήμερα αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη, αν ντρέπονται ή αν νιώθουν χαρά για τη συνεργασία του κόμματος τους με όλους αυτούς που συστηματικά ύβριζαν και προπηλάκιζαν.
Το να κάνει χιούμορ ο κάθε Κυριτσης ή το να γκρινιάζει ο Κουρουμπλής για τις προσθήκες στο κυβερνητικό σχήμα “μνημονιακών πασοκων γερμανοτσολιάδων”, όμως τελικά να ψηφίζουν και κοινοβουλευτικά υποστηρίζουν τα πάντα χωρις καμία διαμαρτυρία τους καθιστά συνυπεύθυνους στη μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση.
Και είναι πραγματικά τυχεροί οι ίδιοι που δεν έχουν απέναντι τους μια αντιπολίτευση τόσο ανεύθυνη όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2010 ήταν. Είναι τυχεροί επειδή τόσο η ΝΔ όσο και το ΚΙΝΑΛ δεν καταφεύγουν στους προπηλακισμούς, τα γιαούρτια ή τις αλητείες του πρώιμου αριστερισμού των στελεχών της αριστεράς.
