Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα το σταματήσει. Ποιο πράγμα; «Να πάψει το κράτος να παίρνει τα λεφτά των νέων και να τα δίνει στους ηλικιωμένους».
Ο άνθρωπος που τα λέει αυτά μπήκε στη ζωή μας κάπως παράδοξα. Όλοι ήξεραν για κάποιον Αλέξη Πατέλη, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης όρισε επικεφαλής οικονομικό του σύμβουλο το φθινόπωρο του 2019. Είχε καλό βιογραφικό και καλό όνομα. Αλλά ως εκεί.
Προ εβδομάδων ο εν λόγω σύμβουλος αιφνιδίασε το κοινό μιας μεγάλης εφημερίδας αναφέροντας, ανάμεσα στις απόψεις του για την οικονομία και ότι «ο πρωθυπουργός έχει γνωρίσει τον σύζυγο του».
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο αρέσκονται να μιλούν για τα προσωπικά και τα οικογενειακά τους στα ΜΜΕ. Ωστόσο πάλι κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία.
Θα ξαναμιλήσει ως «μέλος της ΛΟΑΤΚΙ». Σ’ αυτή τη νέα- και περίεργη- συνέντευξη σε άλλη εφημερίδα ο οικονομικός σύμβουλος εμφανίσθηκε με νέο ρόλο: λαγός.
Για την ακρίβεια πλασάρει, τροχιοδεικτικά, ένα αποτρόπαιο κυβερνητικό σχέδιο, για το οποίο μάλιστα ο Πρωθυπουργός στον πρόσφατο -μη-ανασχηματισμό- τοποθέτησε ειδικό εξωκοινοβουλευτικό υφυπουργό: την αποδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος και την μεταφορά πόρων από την δημόσια ασφάλιση στον ιδιωτικό Τομέα, με πρώτο θύμα τις επικουρικές συντάξεις.
Ο Πατέλης το κάνει τεχνοκρατικό με το τυράκι που θα φέρει στη φάκα τους νέους εργαζομένους: είναι τα υποζύγια της δημόσιας ασφάλισης καθώς πληρώνουν τις συντάξεις των ηλικιωμένων- γονέων και παππούδων τους.
«Με αγχώνει η ιδέα ότι θα έρθει μια μέρα μετά είκοσι, τριάντα χρόνια που τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα μας νιώθουν σαν βαμπίρ», εΊχε προβλέψει το 2004 στο βιβλίο του «Βαμπίρ και κανίβαλοι» – εκδόσεις Καστανιώτη- ο Μίμης Ανδρουλάκης, προαναγγέλλοντας Πατέληδες.
Η κυβέρνηση πουλάει ως μέτρο υπέρ της νέας γενιάς την αντικατάσταση του δημόσιου χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης, με κάτι περίεργα: «θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε «Σύνταξη νέων «ή Ταμείο Νέων » – κατά Πατέλη.
Η επιχειρηματολογία εκτός από παραπλανητική του συνιστά επίδειξη κυνισμού- και απόστασης από τη κοινωνία, τις ανάγκες της, αλλά και ασχετοσύνης για την κοινωνική ασφάλιση:
«Σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους .Αντί αυτού, δημιουργείται ένας ατομικός κουμπαράς. Ο κάθε νέος όταν θα βάζει στην άκρη ένα κομμάτι του μισθού κάθε μήνα για τη μελλοντική επικουρική σύνταξη θα ξέρει ότι αυτό είναι εκεί , δικό του και θα το παρακολουθεί να αβγατίζει. Δεν θα μπορεί κανείς να του το πάρει , όπως έγινε τόσες φορές στα πρόσφατα χρόνια. Είναι σωστό να έχεις πληρώσει εισφορές όλη σου τη ζωή και να έρχεται μετά κάποιος και να σου κόβει τη σύνταξη; Ε αυτό δεν θα μπορεί να γίνει σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα».
Ποιος θα διαχειρίζεται αυτόν τον «κουμπαρά» και τι θα γίνει να χρεοκοπήσει π.χ. σαν την AIG-λέξη.
Φυσικά κανείς δεν παίρνει τα λεφτά κανενός. Απλώς η αλληλεγγύη των γενεών και η αναδιανεμητική ουσίας της ασφάλισης ως δημοσίου αγαθού και κοινωνικής κατάκτησης είναι άγνωστα στον ψυχρό τεχνοκρατισμό των «γιάπις» που χρησιμοποιούν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις διεθνώς.
Η ιδέα εκτός από ανατριχιαστική είναι στον αέρα και αυτό -καταρρέει. Από τη μια τα κυβερνητικά ΜΜΕ μιλούν για αυξήσεις επικουρικών από την ΝΔ και από την άλλη ο Πατέλης μιλάει για το βάρος που πληρώνουν οι νέοι γι αυτές.
Από τη μια το προβάλλουν ως «κοινωνικό» μέτρο και από την άλλη ετοιμάζονται να βάλουν την κοινωνία να πληρώσει 55 δισ. -κατά τον κορυφαίο Σάββα Ρομπόλα- για τη μετάβαση στο νέο σύστημα. Ενώ «εγγυώνται» τις κύριες συντάξεις στη μείωση εισφορών που υπόσχονται, προσθέτουν έναν ακόμη λόγο για μείωση τους, ελλείψει πόρων.
Στον ψυχρό κόσμο των πρωθυπουργικών συμβούλων παραβλέπουν ότι την εποχή του Μπίσμαρκ οι κοινωνίες επέβαλαν να διασφαλιστούν τα ελάχιστα όρια διαβίωσης μετά το πέρας του εργασιακού βίου.
Αυτά προστατεύονται με διεθνείς συμβάσεις, αλλά και από το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Κατ’ εφαρμογή του οποίου τα δικαστήρια έχουν κρίνει ότι η επικουρική ασφάλιση δεν είναι δευτερεύουσα – ούτε «χαράτσι».
Ο Αλέξης Πατέλης έχει καλή σταδιοδρομία στα διεθνή χρηματοοικονομικά, αλλά η δουλειά που τον έβαλαν να κάνει -για την προετοιμασία της κοινής γνώμης, δια της αυθεντίας του -είναι άχαρη. Θα το καταλάβει αν βγει από το κλουβί του Μεγάρου Μαξίμου στον πραγματικό κόσμο.
Στην ουσία μετέχει σε μια επιχείρηση εξαπάτησης της κοινωνίας. Έτσι όμως θα χαλάσει το καλό προφίλ του και φεύγοντας- έχει υπόψη του υποθέτουμε ότι κάποια στιγμή θα φύγουν όλο μαζί- η πιονέρικη εμπλοκή του σ’ αυτή την πολιτική απάτη θα τον εγγράψει στη συλλογική μνήμη ως Αλέξη α-Πατέλη.
