Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Στη ζωή, αλλά κυρίως… στην πολιτική, έχει μεγάλη σημασία να διαβάζεις σωστά τον εαυτό του, το περιβάλλον και τα δεδομένα. Αν το κάνεις έγκαιρα και με γενναιότητα, θα βρεις από πολύ νωρίς τον ρόλο σου, και θα κεφαλαιοποιήσεις τα συγκριτικά πλεονεκτήματά σου. Αν δεν το κάνεις, θα βολοδέρνεις για… μια ζωή, αναζητώντας τη δικαίωση που συνήθως βρισκούμε μονάχα στο σχολείο. Εκεί όπου τα… τούβλα δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τους καλούς μαθητές.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος απέδειξε με μια συναρπαστική πολιτική διαδρομή, ότι διάβασε σωστά τον εαυτό του, το περιβάλλον, τα δεδομένα. Η δική του μεγάλη στιγμή ήταν το 1997, όταν επέλεξε να μην διεκδικήσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, υποτιμώντας ότι η Κεντροδεξιά διψούσε να αλλάξει γενιά. Και άλλαξε, με έναν εκπρόσωπο της δικής του γενιάς, τον Κώστα Καραμανλή, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο Δημήτρης Αβραμόπουλος αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη, να χάσουν την ευκαιρία για τον Όλυμπο.
Ο Αρκάς πολιτικός ωστόσο, δεν πτοήθηκε. Διόρθωσε εγκαίρως το στιγμιαίο λάθος, όπως πολύ γρήγορα έβαλε λουκέτο στο κόμμα που είχε ιδρύσει, το Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών, για να επανενταχθεί στη μητέρα-παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, και να εξελιχθεί στον ίσως καλύτερο υπουργό που είχε ο Κώστας Καραμανλής κατά τα 5 1/2 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας, από το 2004 έως το 2009.
Πάντοτε “στη διάθεση των γεγονότων”, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος ήταν ο Δήμαρχος που ξαναέφερε στην Αθήνα το φως, και της έδωσε εκ νέου την αίγλη της ιστορικής πρωτεύουσας του δυτικού πολιτισμού, έγινε ο καλύτερος Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης, ως προωθητικός πρέσβης της χώρας στα πέρατα της οικουμένης, και στη συνέχεια ο Υπουργός Υγείας που διόρθωσε όσα κακώς κείμενα μπορούσαν να διορθωθούν στο ΕΣΥ.
Το 2009, όταν ο Κώστας Καραμανλής άνοιξε την κούρσα για τη διαδοχή του, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του. Στη συνέχεια ωστόσο, αποφάσισε να την αποσύρει, για να στηρίξει τον Αντώνη Σαμαρά. Και επί της ουσίας, να διαδραματίσει τον πλέον κομβικό ρόλο για την εκλογή του Μεσσήνιου πολιτικού απέναντι στη Ντόρα Μπακογιάννη.
Τόσο με την… αλλαγή γηπέδου, από το Συνέδριο του κόμματος στην απευθείας εκλογή από τη βάση, που ο ίδιος πρότεινε και επέβαλε, όσο και με το κεντρώο προφίλ που πρόσθεσε στον άνθρωπο ο οποίος πλήρωσε βαρύ τίμημα για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993. Αβραμόπουλος και Σαμαράς έμοιαζαν να συμβολίζουν αντιστοίχως το Κέντρο και τη Δεξιά, στην Κεντροδεξιά.
Επί της ουσίας, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος προσπέρασε τον πειρασμό να διεκδικήσει να γίνει ο ίδιος βασιλιάς. Και έγινε… kingmaker.
