Έφη Μυροθέου: Το χέρι που σε κρατάει στο μονοπάτι της ζωής. Στον ήλιο και το σκοτάδι…

Της Έφης Μυροθέου

Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας

Καταναλώνω άρα αγαπώ;

14 Φεβρουαρίου! Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μου βγάζει το ημερολόγιο στο «έξυπνο» κινητό μου. Τελικά, είναι η 14^η Φεβρουαρίου η μέρα των ερωτευμένων ή είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες; Χρειάζεται υπενθύμιση, αλήθεια ο έρωτας; Οι καρδιές που κατακλύζουν μέρες πριν τις βιτρίνες των καταστημάτων κάνουν μήπως και τη δική μας καρδιά να χτυπά πιο γρήγορα ή πρόκειται για μια ακόμη ευκαιρία να αποκτήσουμε τα αντικείμενα του πόθου μας σε ακόμα χαμηλότερες τιμές;

Κάποτε αρκούσε ένα βλέμμα, μια ματιά και η καρδιά χόρευε στο ρυθμό του έρωτα. Τότε που οι λέξεις είχαν όλο τους το νόημα γιατί δεν γράφονταν greeklish στην οθόνη ενός κινητού. Τότε που μια αφιέρωση στο ραδιόφωνο ήταν για τον ερωτευμένο η μεγαλύτερη ευτυχία. Με την πάροδο των χρόνων το μάρκετινγκ μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων εστίασε στην ημέρα αυτή, προσπαθώντας να μας πείσει για το διόλου αυτονόητο: Καταναλώνω άρα αγαπώ. Οι γυναίκες κρυφοπεριμένουν, οι άνδρες αμφισβητούν γιατί ως γνωστόν Άνδρες από τον Άρη γυναίκες από την Αφροδίτη.

Θυμάμαι με νοσταλγία τα λευκώματα που ομόρφαιναν τα μαθητικά μας χρόνια με το αιώνιο ερώτημα…τι είναι ο έρωτας; Αλήθεια τι είναι ο έρωτας; Είναι χτυποκάρδι, είναι ζωή, είναι εξάρτηση, είναι ανάγκη;

Αγαπώ πολύ το τραγούδι που λέει : « Γι’ αυτό βρισκόμαστε κι ερωτευόμαστε, να μας κρατάει κάποιος το χέρι στο σκοτάδι», αυτό είναι για μένα ο έρωτας. Να σου κρατάει κάποιος το χέρι στο σκοτάδι. Σε κάθε σκοτάδι της ζωής, σε κάθε μονοπάτι, με ήλιο ή με βροχή, κάθε μία μέρα που περνά και όχι την μία και μοναδική ημέρα.

Ας απολαμβάνουμε λοιπόν τον έρωτα, όπως απολαμβάνουμε το φως του ήλιου, κάθε μέρα. Ας χαρίσουμε λουλούδια χωρίς αφορμή, έτσι για να γεμίσουμε την ημέρα αυτού που αγαπάμε με χρώματα κάθε μέρα.

Ο Έρωτας, η Αγάπη, δεν χρειάζονται ταμπέλες. Φωνάζουν την παρουσία τους έτσι κι αλλιώς.