Δήλωση της Περιφερειάρχου Αττικής, Ρένας Δούρου
Καμία δικονομική διαδικασία δεν μπορεί να σβήσει την ανείπωτη θλίψη που αισθάνομαι και θα αισθάνομαι για την εθνική τραγωδία στην Ανατολική Αττική.
Ως πολιτικό πρόσωπο, απέναντι σε αυτή την τραγωδία, έχω δηλώσει ότι υπάρχει αντικειμενική πολιτική ευθύνη του συστήματος και του κράτους, και μάλιστα διαχρονικά. Άναρχη δόμηση, ελλιπής αντιμετώπιση των ακραίων καιρικών φαινομένων και της κλιματικής αλλαγής, αργός εκσυγχρονισμός των δομών του κράτους, κωλύματα για την κατεδάφιση των αυθαιρέτων. Ένα σύνολο ευθυνών, που οδηγεί πίσω στον χρόνο και αφορά όλους όσοι άσκησαν διοίκηση. Την ίδια στιγμή αποτελεί πεποίθησή μου ότι όλοι όσοι διοικούν δεν πρέπει να τυγχάνουν ιδιαίτερης μεταχείρισης.
Ως επικεφαλής της Περιφέρειας Αττικής, γνωρίζω ότι στο πλαίσιο της επιχείρησης κατάσβεσης της δασικής πυρκαγιάς στο Μάτι, οι Υπηρεσίες της Περιφέρειας, για τις οποίες φέρω την πολιτική ευθύνη, έπραξαν το καθήκον τους. Δεν μπορώ όμως παρά να επισημάνω ότι ορισμένοι πολιτικοί αντίπαλοί μου, με τη συνδρομή κάποιων ΜΜΕ, επιχείρησαν να «σηκώσουν» τις όποιες πολιτικές ευθύνες για χρονικές παθογένειες του κρατικού μηχανισμού. Αυτό έπραξαν, προκειμένου να δημιουργήσουν τον αντιπερισπασμό που εναγωνίως αναζητούσαν, στη θύελλα σκανδάλων και διαφθοράς που βαρύνει τις πολιτικές δυνάμεις στις οποίες ανήκουν και εκμεταλλεύονται μια εθνική τραγωδία και τη δυστυχία που την συνοδεύει.
Ωστόσο, η ατομική μου στάση είναι τελείως διαφορετική από το να απειλώ τη Δικαιοσύνη ή να κλαυθμυρίζω περί «διώξεων» –όπως αυτοί που το κάνουν για να αποσείσουν τις βαρύτατες ποινικές, ηθικές και πολιτικές ευθύνες δεκαετιών– και να συκοφαντώ τους πολιτικούς αντιπάλους. Είναι αλήθεια ότι η απονομή της Δικαιοσύνης χρειάζεται υπομονή. Ακόμη και οι αθώοι χρειάζεται κάποιες φορές να περιμένουν.
«Η αναισθησία σημαίνει ήττα», έλεγε ένας κορυφαίος Ευρωπαίος πολιτικός, ο Charles de Gaulle. Στην Περιφέρεια Αττικής, με μεγάλη ευαισθησία και έχοντας επιλέξει να εργαζόμαστε αθόρυβα και δυνατά, κερδίσαμε τη μάχη κατά της διαφθοράς, υπέρ της νομιμότητας, ενάντια στη διαρκή καταστροφή του περιβάλλοντος και κατά της ασέβειας στην τήρηση του νόμου. Με δύο λέξεις τη μάχη ενάντια στο ένοχο και επαίσχυντο παρελθόν, με σκοπό η τραγωδία στην Ανατολική Αττική να είναι η τελευταία.
