Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Πηγή: real.gr
Η πρώτη ημέρα της συζήτησης για την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή μεταξύ Τσίπρα – Μητσοτάκη οδήγησε σε νέο πρωτόγνωρο πάτο (μέχρι τον επόμενο). Στο πλαίσιο του λεγόμενου κοινοβουλευτικού βίου νομίζαμε ότι είχαμε ακούσει ή διαβάσει τα πάντα. Ομως «κοινοβουλευτική» αντιπαράθεση με ύβρεις σε νεκρούς πατεράδες, του τύπου «παιδεραστία» και «ναρκεμπόριο» ο ένας, «δουλειές με τη χούντα η οικογένειά σου» ο άλλος, «είσαι πολύ λίγος» ο ένας, «λες σαχλαμάρες» ο άλλος, «κυκλοφορείς με ελικόπτερα» ο ένας, «λιάζεσαι στα κότερα» και «να τος να τος ο Τσίπρας ο σκαφάτος» ο άλλος, είσαι «μεσοτοιχία με τον Χριστοφοράκο» ο ένας, «Πετσίτης, Αρτεμίου και ζήτω ο (πραξικοπηματίας) Γκουαϊδό» ο άλλος, δεν είχαμε ούτε ξαναδεί ούτε ξανακούσει.
Αυτή η κατάντια, αυτός ο θλιβερός ξεπεσμός, αυτός ο κατήφορος, αυτό το πινγκ πονγκ ύβρεων και χαρακτηρισμών, έφερε το περίφημο πολιτικό τους επίπεδο κάτω και από τα πλέον μουχλιασμένα υπόγεια της συνήθους υποκρισίας και του εθιμικού φαρισαϊσμού. Από τη μια η αστική «ευγένεια» χαμένη στους διαδρόμους των Χάρβαρντ των «άριστων». Και από την άλλη το «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα», βουτηγμένο στα αμπάρια των θαλαμηγών της δημαγωγίας.
Αυτό είναι το «νέο» τους. Και οι μυρωδιές του πρωτόγνωρες. Οπως ακριβώς το περιέγραφε ο Μπρεχτ πριν από 80 χρόνια στο ποίημά του «Η παρέλαση του παλιού καινούργιου»: «Στεκόμουν πάνω σε έναν λόφο / Κι είδα το Παλιό να πλησιάζει / Μα ερχόταν σα Νέο / Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια / Που κανένας δεν είχε ξαναδεί / Κι απέπνεε νέες μυρωδιές σαπίλας / Που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει (…)».
