Στον επίλογο της δεκαετίας των Μνημονίων, οι κάλπες της 7ης Ιουλίου μας χάρισαν έναν ισχυρό δικομματισμό (από τα παλιά) και την… αυτοεξαφάνιση των κομμάτων διαμαρτυρίας, που στερούνταν ιδεολογικό πυρήνα και κοινωνική χρησιμότητα.
Η πολυσυλλεκτική σύνθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, απ’ την άλλη, δείχνει ότι, ο Πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κάνει πρόβες «νέας παράταξης». Ενός δηλαδή ουσιαστικού μπολιάσματος της ιστορικής παράταξης της Κεντροδεξιάς, με στελέχη που δεν έχουν πολιτική και ιδεολογική σχέση μαζί της, αν δεν υπήρξαν και… αντίπαλοί της οι περισσότεροι.
Το «νέο κόμμα Μητσοτάκη αποτελεί τη φυσική εξέλιξη της συμμαχίας που καταγράφηκε στην κάλπη των εσωκομματικών εκλογών του Ιανουαρίου του 2016, όταν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στήριξαν πολίτες χωρίς ψυχικό δεσμό και… παρελθόν με τη Νέα Δημοκρατία.
Σήμερα, με το φυσικό πλεονέκτημα που του προσφέρει η εξουσία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να δοκιμάσει και να τεστάρει, πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού.
