Γράφει η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ
Πηγή: capital.gr
Μεγάλη συζήτηση προκάλεσε η αναφορά του βουλευτή κ. Φωκά (πρώην Ένωση Κεντρώων, μετέπειτα ανεξάρτητος και νυν βουλευτής της υπό διάλυση ΚΟ των ΑΝΕΛ) στην γκαζόζα. Εντός της Ολομέλειας εξήγησε ότι έχασε τη ψηφοφορία γιατί πήγε στο κυλικείο της Βουλής, ήπιε μια γκαζόζα και αναγκάστηκε να πάει “στην τουαλέτα”, χάνοντας έτσι την ψηφοφορία “για 2 λεπτά”, όπως είπε!
Η δημόσια αυτή συζήτηση πολύ γρήγορα διέφυγε του πολιτικού και κοινοβουλευτικού ζητήματος που προκάλεσε η φαιδρή δικαιολογία για τη μη ψήφιση του νομοσχεδίου από τον κ. Φωκά, και εστιάστηκε σε κάτι πιο ταπεινό: “τι είναι η γκαζόζα;”!
Μα τι είναι η γκαζόζα εν τέλει; Ο ένας λέει σόδα, ο άλλος λέει λεμονάδα, ο τρίτος λεμονίτα, και ο τέταρτος δεν έχει ιδέα. Θεώρησα επομένως ότι μερικές πληροφορίες θα ήταν χρήσιμες για τη συνέχιση της συζήτησης.
Λοιπόν, η γκαζόζα είναι λέξη της Βόρειας Ελλάδας, της Μακεδονίας ή αλλιώς της “Βόρειας Περιοχής του Πρώτου Μέρους”, για να μη χάνουμε την επικαιρότητα!
Η γκαζόζα είναι νερό με ζάχαρη, ανθρακικό και άρωμα λεμόνι. Προσοχή! Όχι με λεμόνι, αλλά με άρωμα λεμόνι. Ο πρόγονος της γκαζόζας είναι το “σιφόν”. Θυμάστε στις ελληνικές ταινίες που στο περίπτερο ή στο ζαχαροπλαστείο πουλούσαν νερό στο οποίο με ένα μαραφέτι (φις φις) φυσούσαν κάτι μέσα και το κάνανε νερό με μπουρμπουλήθρες; Αυτό είναι η γκαζόζα με προσθήκη αρώματος λεμονιού και ζάχαρης.
Η γκαζόζα είναι ο πρόγονος της σπράιτ. Οι πιο σοφιστικέ θυμούνται το σέβεν απ. Είναι, υποθέτω, οι ίδιοι που θα λέγανε την κόκα-κόλα πέπσι!
Αυτό που οι Θεσσαλονικείς αποκαλούσαν γκαζόζα οι Αθηναίοι το αποκαλούσαν λεμονάδα. Ίδιας τάξης γλωσσολογικό πρόβλημα με το “σουβλάκι” και το “καλαμάκι”, που οι Αθηναίοι το λένε καλαμάκι ενώ είναι σουβλάκι.
Παραλλήλως, αυτό που οι Θεσσαλονικείς αποκαλούσαν λεμονάδα (η γνωστή λεμονάδα δηλαδή από λεμόνια είτε σπιτική είτε εμπορίου, είτε με ανθρακικό είτε δίχως) οι Αθηναίοι το λέγανε λεμονίτα. Θυμάμαι όταν πρωτοήρθαν στην Αθήνα να μου λένε οι Αθηναίοι ότι θέλουν μια λεμονίτα …κι εγώ να σκέφτομαι ότι πίνουν κάτι που δεν υπάρχει! Εν τέλει επικράτησε το Θεσσαλονικιώτικο λεμονάδα για τη λεμονάδα. Που και που βρίσκεις ακόμα στα ράφια του super marker να αποκαλείται λεμονίτα η λεμονάδα με ανθρακικό, κατάλοιπο της παλιάς διάκρισης.
Η γκαζόζα, λοιπόν, είναι ανθρακούχο αναψυκτικό με άρωμα λεμόνι. Κοινώς, σπράιτ.
Γνωστός άλλωστε είναι και ο διάλογος από την ελληνική ταινία “Κίτρινα Γάντια”:
Νίκος Σταυρίδης: Πιάσε μια πορτοκαλάδα ρε!
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα, λεμονάδα…
Γιάννης Γκιωνάκης: Λεμονάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Άιντε, λεμονάδα!
Γιάννης Γκιωνάκης: Από λεμόνια;
Νίκος Σταυρίδης: Ώρε τι θα γίνω εγώ με δαύτον… Ρε, έχεις μια γκαζόζα;
Γιάννης Γκιωνάκης: Γκαζόζα θέτε;
Γιάννης Γκιωνάκης: Ε, μα τι θέτε; Μια μου λέτε πορτοκαλάδα, μια λεμονάδα, μια γκαζόζα…
Νίκος Σταυρίδης: Άκου ΄δω! Μια κι όξω! Πορτοκαλάδα;
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Ναι!
Γιάννης Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια;
Νίκος Σταυρίδης: Ααα, μην το ξαναπάμε πάλι από την αρχή.
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε; Να σας δώκω.
Νίκος Σταυρίδης: Άιντε, δώκε μου, να ξεμπερδεύουμε…
Στη γενεαλογία λοιπόν της γκαζόζας, που δεν είναι λεμονάδα, ούτε σόδα, ούτε πορτοκαλάδα από πορτοκάλια, προστίθεται πια και μία άλλη ερμηνεία που συνίσταται στην έννοια: μπλοκάρω μια ψηφοφορία για να εκβιάσω την κυβέρνηση ώστε να μη διαλυθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα μου και να μη χάσω τις παροχές που αυτή μου δίνει. Το είπε ρητά άλλωστε και ο Καμμένος: “Εγώ τον έστειλα για γκαζόζα…”.
Καλά ξεμπερδέματα λοιπόν στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως λέει και ο Σταυρίδης.
