Του Μανώλη Κομνηνού
Με ανάρτηση στην προσωπική σελίδα της στο Facebook, η Μαρία Δεναξά κατέγραψε ορισμένες “άβολες αλήθειες” για αρνητικές πτυχές της σημερινής δημοσιογραφίας, και των επιπτώσεών τους.
Η καλή δημοσιογράφος επεσήμανε μεταξύ άλλων τα εξής:
“Ακριβή μου ενημέρωση
Ετσι να τα ισοπεδώσουμε όλα, τελείως να τελειώνουμε.
Στη χώρα που η δημοσιογραφία είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων και που κάποιοι για να αναδείξουν τη δήθεν πνευματική τους ανωτερότητα αναρωτιούνται “γιατί ο κόσμος γυρνάει την πλάτη στα ΜΜΕ”, έχουμε την πολυτέλεια να απολύουμε κατά δεκάδες δημοσιογράφους και ανταποκριτές.
Με επικήδειο δυο τρείς φασόν ανακοινώσεις από το συνδικαλιστικό όργανο…από δω πάνε κι άλλοι. Μάθαμε βλέπετε να περνάνε όλα δια της σιωπής.
Στην λογική των μπακαλόγατων που μπήκαν, επιβίωσαν και θα επιβιώνουν στο επάγγελμα χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, αλλά λόγω κομματικής ή άλλης αφοσίωσης και διαδρομής, ειδικά οι ανταποκριτές είναι πολυτέλεια, το «κηφηναριό» του επαγγέλματος. Αλλά τόσα ξέρουν, τόσα υποστηρίζουν στον καιρό των fake news, της ανακρίβειας, της παραπληροφόρησης, του κιτρινισμού και της ασύστολης προπαγάνδας.
Τι να πρωτοθυμηθώ; Τις αγιογραφίες για το Μακρόν; Τα παραμύθια της Χαλιμάς για τα Κίτρινα Γιλέκα; Τα δελτία τύπου – ανακριβή δημοσιεύματα για τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες; ΄Η τον υποτιθέμενο θάνατο του Κώστα Γαβρά. που έτρεχαν και δεν έφταναν οι φωτεινοί παντογνώστες από την καυτή πατάτα;
Αλλά νομίζουν πως η ενημέρωση είναι φασόν. Με την ξεδιάντροπη αντιγραφή από ιστοσελίδες, blogs, κοινωνικά δίκτυα και ξένα πρακτορεία ειδήσεων, θέλουν να πείσουν ανίδεους και υποψιασμένους πως θα σώσουν τη χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας. Είτε για να γίνονται αρεστοί στα αφεντικά, είτε για να διατηρήσουν μια πολυπόθητη καρέκλα, είτε για να βολευτούν πάλι ¨δικά τους” παιδιά ενόψει εκλογών, τα οποία με παρθενογένεση θα ονομαστούν δημοσιογράφοι και κάποια στιγμή θα αναλάβουν με τη σειρά τους θέσεις ισχύος, για να υπηρετήσουν και να διαιωνίσουν αυτό το τόσο σάπιο μοντέλο που έφερε το δημοσιογραφικό επάγγελμα στην Ελλάδα σ αυτά τα χάλια.
ΥΓ: Όσους πειράξει η κριτική υπάρχει και το ξύδι”.
Στην λογική των μπακαλόγατων που μπήκαν, επιβίωσαν και θα επιβιώνουν στο επάγγελμα χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, αλλά λόγω κομματικής ή άλλης αφοσίωσης και διαδρομής, ειδικά οι ανταποκριτές είναι πολυτέλεια, το «κηφηναριό» του επαγγέλματος. Αλλά τόσα ξέρουν, τόσα υποστηρίζουν στον καιρό των fake news, της ανακρίβειας, της παραπληροφόρησης, του κιτρινισμού και της ασύστολης προπαγάνδας.
Τι να πρωτοθυμηθώ; Τις αγιογραφίες για το Μακρόν; Τα παραμύθια της Χαλιμάς για τα Κίτρινα Γιλέκα; Τα δελτία τύπου – ανακριβή δημοσιεύματα για τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες; ΄Η τον υποτιθέμενο θάνατο του Κώστα Γαβρά. που έτρεχαν και δεν έφταναν οι φωτεινοί παντογνώστες από την καυτή πατάτα;
Αλλά νομίζουν πως η ενημέρωση είναι φασόν. Με την ξεδιάντροπη αντιγραφή από ιστοσελίδες, blogs, κοινωνικά δίκτυα και ξένα πρακτορεία ειδήσεων, θέλουν να πείσουν ανίδεους και υποψιασμένους πως θα σώσουν τη χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας. Είτε για να γίνονται αρεστοί στα αφεντικά, είτε για να διατηρήσουν μια πολυπόθητη καρέκλα, είτε για να βολευτούν πάλι ¨δικά τους” παιδιά ενόψει εκλογών, τα οποία με παρθενογένεση θα ονομαστούν δημοσιογράφοι και κάποια στιγμή θα αναλάβουν με τη σειρά τους θέσεις ισχύος, για να υπηρετήσουν και να διαιωνίσουν αυτό το τόσο σάπιο μοντέλο που έφερε το δημοσιογραφικό επάγγελμα στην Ελλάδα σ αυτά τα χάλια.
ΥΓ: Όσους πειράξει η κριτική υπάρχει και το ξύδι”.
